CZERNA – CHOMRANICE – DWA JUBILEUSZE

 

Jubileusz 100 lat istnienia Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus
oraz jubileusz 25 lat ślubów zakonnych s. Ligii od Dzieciątka Jezus

20. listopada wspominamy w Liturgii Kościoła św. Rafała (Józefa) Kalinowskiego, który jest także patronem Krakowskiej Prowincji Karmelitanek Dzieciątka Jezus. W tym właśnie dniu w Czernej w karmelitańskim sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej odbyła się uroczystość jubileuszowa stulecia istnienia Karmelu Dzieciątka Jezus. Oprócz licznie przybyłych Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus – z Polski, Ukrainy, Czech, Słowacji, Francji i Afryki, byli obecni także Kapłani (w liczbie 26.) z parafii, w których Siostry pracują, ojcowie Karmelici Bosi oraz duże grono Przyjaciół i Dobroczyńców wspólnot Sióstr. Przed Mszą św. jedna z Sióstr wygłosiła prelekcję „Przez stulecie w służbie Bogu i ludziom. Karmel Dzieciątka Jezus w latach 1921–2021”. Eucharystia była szczytem uwielbienia Boga w Trójcy Świętej za charyzmat dziecięctwa duchowego każdej Siostry i całe dzieło, jakie Duch Święty powołał do istnienia przed stu laty i prowadzi je nadal. W tym wspólnym przeżywaniu dziękczynienia Bogu przez Maryję Królową Karmelu, uczestnikom Liturgii świętej towarzyszył chór złożony z Sióstr oraz muzycy mistrzowsko wykonujący grę na klasycznych instrumentach, pod kierunkiem Siostry organistki z Niegowici.

 

Natomiast 21. listopada podczas Mszy św. o godz. 11.00 w naszym kościele parafialnym uroczyście przeżywaliśmy srebrny jubileusz ślubów zakonnych s. Ligii (Barbary) Kołodziej – zakrystianki posługującej od 4. lat w naszej parafii. S. Ligia swoją pierwszą profesję zakonną złożyła w Łodzi 16. listopada 1996. roku we wspomnienie Matki Bożej Miłosierdzia, a teraz razem ze wspólnotą parafialną i zaproszonymi Gośćmi wielbiła Boga za łaskę i wytrwanie w powołaniu. Niech słowa nieznanego autora, które były proklamowane podczas Mszy św. przez Ks. Proboszcza Stanisława Pachowicza, będą naszą modlitwą i naszymi życzeniami dla Siostry Jubilatki: „Kto raz skosztował owoc trwania przy Tobie, Panie, wie czym jest szept miłości, czym jest powołanie. (…) I choćby sił już brakło i drogi szlak się kończył, pójdzie po wydmach życia kto raz się z Tobą złączył. Na szarych drogach życia ostoją bądź nam Panie – tym, którym powierzyłeś Twój Dar – swe powołanie…”

BOGU  NASZEMU  MALEŃKIEMU  CZEŚĆ  DZIĘKCZYNIENIE  I  WIERNOŚĆ  TERAZ  I  ZAWSZE  !

Komentowanie jest wyłączone